استاد زبان فرانسه پویا استادپور

متدی که من تدریس می‌کنم متد Collection Progressif (progressive) CLE و Nouvelle Grammaire de Sorbonne و Collection en dialogue هستند. این روش تدریس زبان فرانسوی یک متد قدرتمند هست که برای زبان‌آموزان مبتدی شاید کمی سنگین باشه، ولی در عوض کاملاً جامع هست. این متد کتاب‌های خاص خودش رو داره که کاملاً نیازهای زبان‌آموز در هر سطح رو پوشش می‌دهند. در صورت استفاده از این متد، زیاد نیازی به استفاده از منابع تکمیلی وجود نخواهد داشت. این متد در سال 2016 معرفی شده و مثل بسیاری از متدهای به‌روز دیگر، اکسیونل هست. نکته خاص درمورد این متد گویا بودن صفحات هر کتاب و حس خوبی هست که به معلم و زبان‌آموز منتقل می‌کنه.

من بسته به سطح زبان‌آموزم کتاب‌های آموزش زبان فرانسه رو انتخاب می‌کنم. برای شروع من به زبان‌آموز توصیه نمی‌کنم سراغ متدها و روش‌هایی غیر از متد اصلی که در بالا معرفی شد بره. وقتی که زبان‌آموز از حالت صفر مطلق از نظر دانش زبانی خارج بشه می‌تونیم کارهای مختلفی در کلاس انجام بدیم. در این حالت میشه از کتاب‌‌هایی progressive و un dialogue و سایر کتاب‌های کمک‌درسی که در زمینه گرامر و لغت و ارتباط گرفتن به زبان فرانسوی مطالب خوبی به زبان‌آموز ارائه می‌کنند استفاده کرد. کتاب‌های رمان فرانسوی هم از منابعی هستند که به شاگردهام توصیه می‌کنم علاوه بر کتاب‌ها، من تا حد زیادی به منابع آنلاین آموزش زبان فرانسوی تکیه می‌کنم. اگر سطح زبان‌آموز از حد خاصی بالاتر باشه در این مورد هم می‌تونیم فعالیت‌های زیادی انجام بدیم. مطالعه روزانه، مقالات آنلاین و مسائل این‌چنینی خیلی مفید هستند. اگر زبان‌آموز‌ پیگیر باشه می‌تونیم از سریال‌ها هم برای آموزش زبان فرانسوی استفاده کنیم و من به‌شخصه سریال‌ها رو خیلی توصیه می‌کنم. سریال‌ها نسبت به فیلم‌های سینمایی طولانی تر هستند و درعین‌حال قسمت‌های کوتاه‌تری دارند؛ بنابراین زبان‌آموز اصطلاحات و لغات فرانسوی زیادی رو در زمینه درمورد یک موضوع رو یاد می‌گیره بدون اینکه خسته و کسل بشه.

درمورد این سؤالتون که آموزشگاه مورد علاقه من چه ویژگی‌هایی داره، می‌تونم آموزشگاه بیان سلیس رو معرفی کنم. در درجه اول می‌تونم بگم این آموزشگاه زبان نیازهای اولیه و تجهیزات لازم برای برگزاری کلاس‌ها رو فراهم کرده. من به‌عنوان زبان‌آموز هیچ‌وقت با مشکل تجهیز نبودن کلاس مواجه نشدم. دومین ویژگی یک آموزشگاه خوب به نظر من داشتن یک سوپروایزر خوب با روابط‌عمومی بالاست. سوپروایزر باید دانش بالایی داشته باشه اما متأسفانه در بسیاری از آموزشگاه‌های زبان سوپروایزرها از اساتید زبان ضعیف‌تر هستند. علاوه بر این موارد به نظر من در یک آموزشگاه زبان ایده‌آل، معلم‌ها نسبت به هم و نسبت به آموزشگاه حس خوبی دارند. یکی از راه‌های ایجاد این حس خوب، پرداخت یک دستمزد مناسب به اساتید هست که این مورد هم در بسیاری از آموزشگاه‌ها رعایت نمیشه. یک آموزشگاه خوب و زبان‌آموز محور باید اساتید مناسبی رو ارائه کنه. در درجات بعدی هم باید همیشه برای زبان‌آموز این اطمینان رو ایجاد کنه که در شرایط مختلف سرما و گرما و یا حتی شرایط شیوع بیماری کرونا، مشکل و اختلالی در برگزاری کلاس‌ها به وجود نمیاد. روش تدریس و برگزاری آزمون هم باید به‌گونه‌ای باشه که به زبان‌آموز در عمل این حس بده که پیشرفت صورت‌گرفته و بعد از شرکت در کلاس‌های زبان، یک فرد از نقطه الف به نقطه ب رسیده. همه این موارد به کنار، هروقت کسی از من درمورد بهترین آموزشگاه زبان می‌پرسه، من توصیه می‌کنم نزدیک‌ترین آموزشگاه رو انتخاب کنه چون این فرآیند یادگیری ادامه‌دار هست و یک مسیر طولانی برای زبان‌آموز فرسایشی خواهد بود. زیاد پیش میاد که یک زبان‌آموز در ترم بعدی به استاد اعلام می‌کنه که مطالب ترم قبل رو به علت کمبود وقت یاد نگرفته. برای پیشگیری از این موارد، پیشنهاد من اینه که عنوان‌های تدریس شده در هر ترم اگر ده تا هستند، به هشت تا کاهش پیدا کنند، و در عوض زمان بیشتری برای یادگیری عمیق زبان‌آموزها اختصاص داده بشه. به نظرم این رضایت بیشتری هم برای زبان‌آموزان خواهد داشت.

من چند استاد ایده‌آل داشتم در زندگیم و به‌خصوص در دوران دانشجویی. در حال حاضر هم که در مقطع دکتری هستم اساتیدی هستند که خیلی قبولشون دارم و از حرف‌های این اساتید درمورد تدریس زبان فرانسوی یادداشت برمی‌دارم. به نظر من استاد ایده‌آل کسیه که از سواد خوب و تجربه کافی برخوردار باشه. صرف آگاهی از مطلب درسی کافی نیست بلکه مهارت تدریس هم لازمه موفقیت در این کلاس محسوب میشه. استاد زبان باید بدونه چطور یک مطلب رو توضیح بده و این مطلب رو چطور برای آدم‌های مختلف توضیح بده. همه آدم‌ها یک مدل یادگیری ندارند. استاد زبان باید بتونه به‌صورت بداهه روش تدریس مناسب رو انتخاب کنه. این ویژگی بسیار مورد تأیید من هست. انعطاف و خلاقیت لازمه تدریس زبان هستند. کلاس نباید حالت تکراری پیدا کنه. کلاس درعین‌حال که برنامه‌ریزی داره، نباید از تنوع دادن به مطالب غافل بشه. استاد زبان باید حواسش به همه زبان‌آموزها باشه. گرچه اینکه همه توی هر کلاسی همه مطالب رو یاد بگیرند غیر ممکنه، اما این امر باید دغدغه استاد باشه که حداقل اکثر دانش‌آموزان درس رو فراگرفته باشند. معلم خوب در پایان کلاس خسته خواهد بود حتی از نظر فیزیکی! گرچه این خستگی رو میشه با یک استراحت کوتاه برطرف کرد و برای کلاس بعد آماده شد.

به نظر من بزرگ‌ترین اشتباه مدرس زبان اینه که سعی کنه همه زبان‌آموزانش رو راضی نگه داره. این امر غیر ممکنه. در کلاس‌های خود من زیادند زبان‌آموزانی که راضی هستند، اما بعضی از افراد هم با تدریس من ارتباط خوبی نمی‌گیرند.

درمورد نیتیو بودن استاد باید بگم یک استاد زبان نیتیو فرانسوی چیزیه که همه دنبالش هستند. از نظر من گرچه دانش زبانی اهمیت زیادی داره، اما مهارت تدریس از اون هم مهم‌تره. ما شاید فرق انواع ساختارهای دستور زبان فارسی رو ندونیم، مگر اینکه دستور زبان فارسی رو مطالعه کرده باشیم. همون‌طور که هر فرد با زبان مادری فارسی صلاحیت تدریس این زبان به غیرفارسی‌زبانان رو ندارند، هر فرد نیتی و انگلیسی‌زبان یا فرانسوی‌زبان شاید درکی از اینکه ساختارهای زبان چرا با هم فرق دارند و نباید به‌جای هم استفاده شوند نداشته باشند؛ بنابراین می‌تونیم بگیم تکنیک آموزش مهم هست. برای همراهی در مکالمات روزمره، یادگیری لغات و اصطلاحات فرانسوی نیتیو بودن استاد می‌تونه مفید باشه، اما حتی در این مورد هم نیتیو بودن استاد تغییر آنچنان بزرگی ایجاد نمی‌کنه و حتی برای زبان‌آموزانی که قصد شرکت در آزمون تسلط بر زبان فرانسوی رو داشته باشند مهم نخواهد بود.

کلاس‌های خصوصی و گروهی زبان تفاوت‌های زیادی با هم دارند، مخصوصاً برای آموزش زبان فرانسه. باتوجه‌به نیاز زبان‌آموزان ایرانی به زبان فرانسه، میشه این افراد رو به دودسته تقسیم کرد: یک دسته افرادی هستند که برای علاقه شخصی به یادگیری این زبان می‌پردازند، و دسته دیگه افرادی هستند که برای مهاجرت و به علت فاکتورهای خارجی به یادگیری این زبان می‌پردازند. برای افرادی که به‌خاطر علاقه شخصی سعی در یادگیری زبان فرانسوی دارند، من کلاس‌های گروهی رو پیشنهاد می‌کنم. چون این کلاس‌ها از نظر زمانی و هزینه به‌صرفه هستند. علاوه بر این در کلاس‌های گروهی همه زبان‌آموزان از زبان استفاده می‌کنند و ممکنه از کلمات جدیدی استفاده کنند. هر زبان‌آموز علاوه بر یادگیری از استاد از هم‌کلاسی‌ها خودش هم چیزهایی رو یاد میگیره و رفع اشکال میشه. زبان‌آموزهایی که یه مقدار اعتمادبه‌نفس پایینی دارند درمورد صحبت‌کردن به زبان فرانسوی هم از شرکت در کلاس گروهی فایده می‌برند. از سوی دیگه کلاس‌های خصوصی بیشتر مناسب زبان‌آموزهایی هست که از نظر زمانی در مضیقه هستند و نیاز به مدرک زبان فرانسوی دارند. در چنین کلاس‌هایی تمام توجه استاد معطوف یک نفر خواهد بود و کاملاً مزیت حساب میشه. چون در کلاس گروهی ممکنه زبان‌آموزها همه سؤالاتشون رو به علت کمبود وقت یا خجالت از عقب موندن از بقیه زبان‌آموزها نپرسند. در کلاس خصوصی روال و سرعت پیشرفت بر اساس نیاز هر زبان آموز تعیین میشه.

در مورد مدت‌زمان حرف‌زدن استاد زبان در کلاس، در کلاس‌های تربیت‌مدرس یا همون ttc به معلم زبان‌آموزش داده میشه که این نسبت باید بیست به هشتاد یا سی به هفتاد درصد باشه. اما در عمل این حالت هیچ‌وقت تحقق پیدا نمی‌کنه. حداقل طبق تجربه من به‌عنوان زبان‌آموز یا مدرس، جز در شرایط خاص، چنین نسبتی تحقق پیدا نمی‌کنه. این حالت‌های خاص بعد از جلسات آموزشی و توضیحی اتفاق می‌افتند. به نظر من این ایده‌آل و تعیین کردن نسبت مدت‌زمان حرف‌زدن در کلاس در عمل فایده‌ای نداره. نکته مهم اینه که استاد متکلم وحده نباشه و قصد تدریس و ترک کلاس نباشه. زبان یک تکنیک محسوب میشه، نه یک محتوا که گفته بشه و شاگردها یادداشت بردارند. من توی کلاس متن همه مطالب تدریس رو از قبل برای زبان‌آموزها تهیه کردم. در کلاس آموزش زبان فرانسوی من زبان‌آموز نیازی به یادداشت‌برداری نداره مگر در صورت مطرح‌شدن یک نکته اضافی بر مطالب کلاس. من در پایان کلاس تمام یادداشت‌ها رو به شاگردهام تحویل میدم تا در طول کلاس به طور کامل درگیر فرآِیند یادگیری باشه. من از زبان‌آموزانم می‌خوام تا حد ممکن موقع یادگیری و تکرار مطالب رو به زبون بیاورند. در این مرحله باید ویژگی‌های شخصیتی زبان‌آموزها رو هم در نظر گرفت. بعضی افراد خجالتی هستند و برای تشویق اون‌ها به حرف‌زدن باید تلاش بیشتری کرد.

به نظر من این موارد واضح هستند. کلاس خصوصی طبیعتاً تمرکز استاد متوجه یک زبان‌آموز هست. در این کلاس زبان، استاد می‌تونه تمام مشکلات زبان‌آموز رو تصحیح کنه. این اتفاق در کلاس‌های گروهی کمتر رخ میده چون استاد باید به همه زبان‌آموزها توجه کنه. در نتیجه شرایط کلاس گروهی، ممکنه به گروهی از زبان‌آموزها که خودشون هم علاقه و فعالیت بیشتری نشون می‌دهند توجه بیشتری بشه. خود من سعی می‌کنم به همه زبان‌آموزها توجه کنم اما همیشه هستند زبان‌آموزهایی که قصد جدی برای یادگیری ندارند و برای اتلاف وقت در کلاس حاضر شدند. به‌هرحال کیفیت تدریس تحت‌تأثیر این رابطه دوطرفه قرار می‌گیره و نمیشه صرفاً مسئولیت رو بر عهده استاد گذاشت. در نهایت کلاس و بازدهی اون بسته به نیازهای زبان‌آموز متفاوت خواهند بود. برخی افراد در کلاس گروهی یادگیری بهتری دارند، اما خود من به‌شخصه در سطوح ابتدایی از کلاس‌های خصوصی نتیجه بهتری گرفتم.