من باتوجه‌به نیاز زبان‌آموز و باتوجه‌به سطح مهارت زبان‌آموز متد تدریسم رو تعیین می‌کنم و پیش میرم.

این مورد هم به هدف زبان‌آموز بستگی داره. برای تدریس آیلتس، من از کتابی استفاده خواهم کرد که نسبت به بقیه کتاب‌ها برتری داشته باشه، گرچه درهرحال هر منبعی کمبودهایی داره. برای آیلتس و حتی مثلاً برای جنرال اسپیکینگ کتاب‌های زیادی تدریس شده. کتابی که من بیشتر استفاده می‌کنم مجموعه Improve your skills هست، اما من معتقدم یک استاد زبان باید به کتاب‌های زیادی تسلط داشته باشه و بتونه هر جا کتابی کمبود داشت، با دانش خودش یا مراجعه به اون کتاب‌ها نیاز زبان‌آموز رو پوشش بده.

تو آموزشگاه‌های تهران و کرج به نظر من برخی از ویژگی‌های آموزشگاه‌های ایده‌آل زبان وجود دارد و برخی هم نه. مثلاً توی تدریس در بعضی از آموزشگاه‌های زبان در آمریکا از روش suggestopedia استفاده می‌شود و به این روش افتخار هم می‌کنند.

سؤال بزرگی پرسیدید، استاد ایده‌آل باید ویژگی‌های زیادی داشته باشه. یک استاد خوب نه تنها باید اطلاعات زیادی داشته باشه بلکه باید توانایی انتقال این اطلاعات رو هم داشته باشه.

به نظر من بزرگ‌ترین اشتباه اینه که یه استاد بعد از تموم کردن یک کلاس ندونه هدف از اون کلاس چی بوده و چقدر تحقق پیدا کرده. بسیاری از استادها هستند که در کلاس روی موضوع و برنامه تدریس خاصی تمرکز نمی‌کنند. ممکنه یک استاد زبان قصد تدریس گرامر رو داشته باشه اما بحث به مکالمه و موضوعات مختلف کشیده بشه. در نهایت بعد از چنین جلساتی زبان‌آموز هم احساس پیشرفت نخواهد داشت. در این موارد شاید استاد خیلی آگاه و با اطلاعات باشه اما در نهایت موفق نشده بحث رو جمع کنه و روی یک موضوع تمرکز کنه.

از نظر صحت اطلاعات زبانی جنرال و کلی میشه گفت نیتیو بودن استاد باعث میشه اطلاعات صحیح‌تر باشند و مطالب اشتباهی به زبان‌آموز منتقل نشه. اما همونطور که هر ایرانی توانایی تدریس زبان فارسی به‌غیر فارسی‌زبان‌ها رو نداره، هر فرد انگلیسی‌زبان هم نمی‌تونه یک معلم زبان انگلیسی بشه. شاید بشه گفت میزان اطلاعات و دانش دست‌اول یک استاد نیتیو پنجاه‌درصد اهمیت داشته باشه و پنجاه‌درصد دیگه برمی‌گرده به مهارت تدریس استاد زبان.

سؤال خیلی کلیه، در بعضی مهارت‌ها مثل مکالمه یا همان اسپیکینگ میشه گفت کلاس گروهی باعث میشه زبان‌آموزها پارتنرهای بیشتری برای صحبت‌کردن داشته باشند، اما درعین‌حال نکته منفی مکالمه زبان‌آموزها با هم اینه که ممکنه اطلاعات اشتباهی به هم منتقل کنند. برای کاهش تأثیر این مشکل در کلاس گروهی باید برنامه‌ریزی انجام داد.

به‌هرحال مدت‌زمان صحبت‌کردن استاد زبان و شاگرد باید تقریباً با هم برابر باشه، اما بسته به سطح زبان‌آموز و مهارت مورد تدریس در کلاس، هرقدر کلاس مکالمه ‌محور تر و سطح زبان‌آموز پیشرفته‌تر باشه، مدت‌زمان صحبت شاگرد باید بیشتر باشه.