استاد زبان انگلیسی امید باباپور

من از روش Content-based برای تدریس مباحث زبان انگلیسی استفاده می‌کنم. در این روش من سعی می‌کنم توجه و تمرکز زبان‌آموز رو به یک مبحث و موضوع معنادار جلب کنم، برای مثال یک موضوع ورزشی، فرهنگی یا اجتماعی. لغات انگلیسی مرتبط و گرامرها و سایر اصطلاحات نیز در ارتباط با همین موضوع توضیح داده خواهند شد.

من از کتاب زبان خاصی استفاده نمی‌کنم. منبع من برای تدریس در درجه اول برنامه تدریس جامع و کاملی هست که به همراه تعدادی از همکارانم در قالب اسلایدهای یک فایل ارائه آماده کرده‌ام. این جزوه شامل نیازهای زبان‌آموز میشه. البته در کنار این منبع اصلی و سایر محتواهای زبان انگلیسی اورجینال که در کلاس درس رو بر اساس اون‌ها پیش می‌بریم، از کتاب‌های تکمیلی مثل Oxford Word Skills هم استفاده می‌کنم.

از بین اساتید بنده، آقای رضایی و آقای صادقی از اساتیدی بودند که واقعاً روش تأثیرگذاری برای آموزش زبان انگلیسی داشتند. هر دو استاد یاد شده بسیار دوستانه و صمیمی با زبان‌آموزان برخورد می‌کردند. این اساتید به زبان آموزانشون انرژی می‌دادند. متد content-based به‌صورت بسیار ایده‌آل در کلاس زبان این بزرگواران اجرا می‌شد. من در ترمی که با ایشون داشتم، سخنرانی و مناظره کاندیداهای ریاست‌جمهوری آمریکا رو به طور کامل آنالیز کردیم. این فرآیند بسیار آموزنده بود.

یک آموزشگاه زبان خوب باید هنگام استخدام و جذب مدرسین سخت‌گیری به خرج بده. وجود یک سوپروایزر در چنین آموزشگاهی لازم و ضروری هست. مرحله تعیین سطح نیز باید با سخت‌گیری انجام بشه.

قطعاً غرور بزرگ‌ترین اشتباه یه مدرس زبان می‌تونه باشه. غرور و تعصب پیداکردن روی یک کتاب یا متد خاص که برای برخی کلاس‌ها یا زبان‌آموزان جوابگو بوده، باعث میشه اساتید زبان انعطاف‌پذیری خودشون رو از دست بدهند.

نیتیو بودن یک استاد برای زبان‌آموزان خیلی مفید خواهد بود. معلم زبان اولین منبع شنیداری برای زبان‌آموزان محسوب میشه، یعنی اولین منبع listening و درصورتی‌که یک استاد زبان نیتیو باشه یا حداقل native-like باشه، می‌تونه به زبان‌آموزان یاد بده مکالمه انگلیسی واقعی زبان‌آموزان رو متوجه بشه. گوش شاگردها باید به شنیدن انگلیسی واقعی و پیوسته عادت کنه.

برای یک استاد از نظر تمرکز روی نیازهای زبان‌آموزان یا برنامه‌ریزی درسی میشه گفت کلاس خصوصی زبان شاید تا حدودی ساده‌تر باشه. کلاس گروهی از این نظر شاید کمی سخت‌تر باشه چون هر زبان‌آموز شیوه یادگیری و مهارت‌های خاص خودش رو داره. اما در کل میشه گفت کلاس گروهی برای زبان‌آموز مفیدتر خواهد بود به‌خصوص زبان‌آموزی که اهداف بلندمدت‌تری داشته باشه. در کلاس گروهی امکان تعامل و مکالمه انگلیسی با زبان‌آموزهایی که در سطح خود زبان‌آموز باشند وجود خواهد داشت.

به نظر من مدت‌زمان صحبت‌کردن استاد و زبان‌آموز در کلاس باید به سطح درس بستگی داشته باشه. منظور از سطح درس میزان پیشرفت در یک موضوع هست. برای مثال در جلسه ابتدایی یا بخش ابتدایی یک جلسه وقتی استاد تازه آغاز به معرفی یک موضوع می‌کند، طبیعتاً مدت‌زمان بیشتری نسبت به زبان‌آموز صحبت می‌کند، اما هرقدر زبان‌آموز بیشتر با موضوع بحث و درس آشنا شود، باید فرصت بیشتری برای صحبت‌کردن پیدا کند.