استاد زبان انگلیسی آرمین صدقی نسب

اگه بخواهم خلاصه‌اش کنم، باید بگم متد تدریس من ترکیبی از جدیدترین متدهای تدریس زبان انگلیسی در دنیاست. چون من کلاسم رو به یک متد خاص محدود نمی‌کنم.

در بازار کتاب‌ها و منابع بی‌شماری وجود داره که این تنوع می‌تونه زبان‌آموز و حتی مدرس رو سردرگم کنه. بسته به تجربه خودم، من از کتاب‌های Four Corners برای سطح ابتدایی زبان انگلیسی استفاده می‌کنم. اگه سطح زبان‌آموز بالاتر از ابتدایی و متوسط باشه، کتاب New Headway رو مناسب تشخیص میدم. درعین‌حال برای تکمیل دوره آموزشی از کتاب‌های American English Files هم استفاده می‌کنم تا همه موارد موردنیاز پوشش داده بشه. ناگفته نماند به نظر من صرف کتاب برای تدریس زبان کافی نیست. من به طور هفتگی هم فیلم‌ها و موسیقی‌های زبان انگلیسی رو به زبان‌آموزانم توصیه می‌کنم و حداقل هفته‌ای یک‌بار درمورد محتوا و نکات آموزشی زبان انگلیسی این منابع هم صحبت می‌کنیم.

استاد ایده‌آل من استاد اکبری در کانون زبان ایرانیان بودند. ایشون به‌خاطر سخت‌گیری محبوب نبودند و خیلی از زبان‌آموزان دوستشون نداشتند چون راحت کسی رو پاس نمی‌کردند! اما من با ایشون نتیجه گرفتم و به این نتیجه رسیدم که هرقدر سخت‌گیری استاد بیشتر بشه بهتر خواهد بود. The more severe, the better! این سخت‌گیری رو البته اشتباه نگیرید با یک‌دنده بودن و گوش‌ندادن به نظرات منطقی. ایشون دانش به روزی داشتند و باسواد بودند. استاد نباید حتی بعد از دکتری گرفتن به‌روز کردن دانش خودش رو متوقف کنه. ایشون از ما بازخورد می‌خواستند و باید حتماً در کلاس ایشون فعالیت می‌کردیم. بهترین مدرس زبان به نظر من کسیه که سواد خودش رو به‌روز کنه و همیشه مواردی که نمی‌دونه رو چک کنه.

به نظر من تدریس اشتباه و انتقال اطلاعات غیر صحیح بزرگ‌ترین خیانت به زبان‌آموز هست.

اگه بخوام خیلی خلاصه بگم، به نظر من استاد یا مدرسی که نیتیو نیست به درد زبان‌آموز نمی‌خوره. حالا این سؤال پیش میاد که منظور از نیتیو چیه؟ معمولاً این‌طور فرض میشه که نیتیو زبان انگلیسی کسیه که سال‌ها در آمریکا یا انگلیسی یا کشور انگلیسی‌زبان دیگه‌ای زندگی کرده باشه. اما درعین‌حال همچنین فردی هم ممکنه تلفظ‌ها و گرامرهای اشتباهی داشته باشه اصلاً قابل‌قبول نیست. در این صورت باید ابتدا اشتباهات خودش رو تصحیح کنه و بعد به تدریس بپردازه.

این دو نوع کلاس زبان تفاوت‌های زیادی با هم دارند. اولاً در کلاس گروهی سطح بالایی از تعامل بین‌فردی بین زبان‌آموزان وجود داره. در این حالت میشه فعالیت‌های گروهی مفیدی مثل تاک شو یا نقش‌آفرینی رو در کلاس برگزار کرد که تأثیر مطلوبی روی یادگیری زبان دارند. درعین‌حال اما کلاس خصوصی چون تمرکز روی یک زبان‌آموز خواهد بود، برای زبان‌آموزان سطوح ابتدایی فایده خاصی خواهد داشت.

این سؤال خیلی سؤال مهمیه. به نظر من در بسیاری از آموزشگاه‌های زبان، مدرس مدت طولانی صحبت می‌کنه و به این روش تدریس می‌کنه. ممکنه حتی مهارت استاد در مکالمه بسیار عالی باشه، اما علم آموزش به این نتیجه رسیده که مدت‌زمان صحبت استاد یا همون teacher talking time باید به حداقل ممکن کاهش پیدا کنه. در نتیجه مدتزمان صحبت زبان‌آموز یا همون student speaking time افزایش پیدا می‌کنه. به نظر من، اگه کلاسی یک ساعته، زبان‌آموز باید پنجاه دقیقه و استاد حدود ده دقیقه صحبت کنه.