استاد زبان انگلیسی الهه کارگران

من به این اعتقاد دارم که در یک فضای آموزشی، نقش محوری رو زبان‌آموز یا همون Learner داره نه مدرس زبان؛ بنابراین من کلاس‌ها رو بر اساس فعالیت‌های خاص و مشخص برنامه‌ریزی می‌کنم. زبان‌آموز با انجام‌دادن این taskها و قرارگرفتن در زمینه و context زبان انگلیسی، به‌مرور نکات رو یاد خواهد گرفت. من مخالف متد و روش تدریس Grammar Translation هستم که متأسفانه هنوز هم در ایران رواج داره. توی این روش استاد نکات گرامری و زبانی رو توضیح میده، و زبان‌آموزها یادداشت برمی‌دارند. در حال حاضر علم آموزش زبان خیلی پیشرفت کرده و معلم‌های زبان می‌تونند از روش‌های مختلفی برای تدریس استفاده کنند. من به جذاب کردن فرآیند تدریس اعتقاد دارم. فعالیت‌ها و Taskهای مختلف جذابیت زیادی برای زبان‌آموز خواهند داشت.

من از منابع آموزش زبان گسترده‌ای استفاده می‌کنم. به‌طورکلی می‌تونم بگم وقتی زبان‌آموزان من با هدف شرکت در آزمون آیلتس در کلاس من شرکت کنند و سطح پایه‌ای داشته باشند، با کتاب‌های mindset for ielts باهاشون شروع می‌کنم. در کنار این کتاب‌ها از Oxfor Word Skills برای تقویت لغات انگلیسی زبان‌آموزان بهره می‌گیرم. به‌علاوه من به طور مکرر از پادکست‌های انگلیسی و تد تاک‌های مختلف برای آموزش به شاگردهام استفاده می‌کنم. این منابع به listening و Speaking زبان‌آموزهام کمک می‌کنند. برای بچه‌هایی که هدف اون‌ها تقویت جنرال انگلیش خودشون هست، از کتاب‌های top notch و مجموعه American English File استفاده می‌کنم. در کنار این کتاب‌ها هم از آکسفورد ورو اسکیلز و کتاب مفید English Collocations in Use استفاده می‌کنم. به‌طورکلی منابع شنیداری و پادکست‌های انگلیسی برای من مهم هستند. من از زبان‌آموزها هم می‌خوام که پادکست زبان انگلیسی تولید کنند. این فعالیت به نظر من می‌تونه اعتمادبه‌نفس زبان‌آموزها رو بالا ببره.

انتخاب یک آموزشگاه ایده‌آل برای من خیلی سخته. من کمال‌گرا هستم و در طول ده سال سابقه تدریسم در آموزشگاه‌های زبان مختلف، هنوز ایده‌آل خودم رو پیدا نکردم! به نظر من آموزشگاه زبان خوب جاییه که هر روز به دنبال پیداکردن ایده‌های جدید برای بهتر کردن کار خودش باشه. یک آموزشگاه زبان نباید بعد از یک مدت پیشرفت حالت ایستا پیدا کنه و سعی در افزایش کیفیت خودش نداشته باشه. متأسفانه بیشتر آموزشگاه‌های زبان بعد از رسیدن به یک سطح مشخص، فقط به افزایش درآمد خودشون فکر می‌کنند. به نظر من آموزشگاه خوب باید از یک متد و روش بسیار قابل‌اتکا و قدرتمند استفاده کنه. گرایش کارکنان و معلمان آموزشگاه به بهتر کردن و به‌روزرسانی دانش خودشون هم می‌تونه فضایی رو ایجاد کنه که باعث جذب خودبه‌خودی زبان‌آموزها بشه.

استاد ایده‌آل به نظر من کسیه که دغدغه آموزش زبان رو داشته باشه. چنین استادی بدون آمادگی قبلی سر کلاس زبان حاضر نمی‌شه. این استاد قبل از اینکه با زبان‌آموز خودش رابطه معلم و شاگردی داشته باشه، یک ارتباط دوستانه و انسانی برقرار می‌کنه. درعین‌حال استاد زبان خوب باید به حدی در کار خودش جدیت داشته باشه که زبان‌آموز هم به خودش اجازه نده بدون مطالعه قبلی سر کلاسش حاضر بشه، و برای وقت معلم زبان خودش ارزش قائل بشه. در نهایت مهم‌ترین ویژگی یک استاد ایده‌آل به نظر من کسی هست که همیشه به دنبال به‌روز کردن مجموعه دانش خودش باشه. من به‌شدت مخالف مدرس‌هایی هستم که صرف به دلیل دانش زبان انگلیسی خوب، بدون برنامه‌ریزی کلاس زبان برگزار می‌کنند. تسلط بر زبان صرفاً یکی از شروط تدریس زبان هست. بهترین مدرس زبان برنامه‌ریزی انجام می‌ده‌، دغدغه آموزش داره و اهمیت‌دادن به دانش‌آموز رو مدنظر قرار می‌ده.

خیلی موارد توی تدریس به نظر من اشتباهات بزرگی در تدریس زبان هستند. از جمله این موارد برنامه نداشتن برای کار و کلاس‌ها، و عدم تلاش برای بهبود بخشیدن خودشون هست. به‌عنوان مدرس یک زبان بین‌المللی، بزرگ‌ترین اشتباه شما اینه که فکر کنید همه چیز رو در مورد زبان انگلیسی می‌دونید. نیاز یک مدرس زبان اینه که هر روز خودش رو در معرض یادگیری قرار بده. شعار من به‌عنوان مدرس زبان انگلیسی اینه: I learn to teach, and I teach to learn. این برای من مهم‌ترین موضوع در حیطه آموزش هست. ما باید در درجه اول زبان‌آموز خوب و پرتلاشی باشیم تا بتونیم مدرس زبان موفقی باشیم.

یکی از تبلیغات عجیب غریب در حیطه آموزش زبان، آموزش توسط مدرس‌های زبان انگلیسی native-like هست. با یک سرچ کوچک در گوگل متوجه خواهیم شد در دنیا جمعیت زیادی به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند. درصد کوچکی از این افراد نیتیو هستند؛ بنابراین ما می‌تونیم نتیجه بگیریم دغدغه اصلی زبان انگلیسی، نیتیو بودن اساتید نیست. خود من وقتی به‌عنوان مدرس زبان در یک دوره شرکت می‌کنم دغدغه من این نیست که مدرس سخنران و آموزش‌دهنده یک نیتیو زبان انگلیسی هست یا خیر. این داستان که نیتیو بودن یک استاد چقدر اهمیت داره مثل اینه که این سؤال رو بپرسیم: زبان مادری و نیتیو همه ما زبان فارسی هست. اما آیا من و شما قابلیت آموزش زبان فارسی به یک فرد بیگانه رو داریم یا خیر؟ جواب من و شما ممکنه به این سؤال منفی باشه. در توضیح ممکنه شما هم اینو اضافه کنید که صرفاً استفاده از زبان فارسی رو به‌خوبی بلدید، نه همه قواعد دستوری زبان فارسی رو! و شاید مهارت تدریس زبان رو هم نداشته باشید. این مورد در زمینه آموزش زبان انگلیسی توسط مدرس نیتیو هم صدق می‌کنه. اگر یک مدرس زبان نیتیو زبان انگلیسی باشه و مهارت تدریس رو هم داشته باشه، شاید خیلی ایده‌آل باشه. اما نمی‌تونیم بگیم مدرس‌هایی زبانی که عمرشون رو ای این کار گذاشتند و مهارت بالایی دارند از افراد نیتیو زبان انگلیسی صلاحیت تدریس کمتری دارند. قطعاً این‌طور نیست.

در مورد تفاوت کلاس‌های خصوصی و گروهی جدای از بحث هزینه‌ها، میشه گفت قطعاً یک زبان‌آموز مبتدی با قرارگرفتن در یک جمع از زبان‌آموزان هم سطح خودش شرایط بهتری خواهد داشت. در یک کلاس جنرال انگلیش گروهی، میشه از فعالیت‌های آموزشی متنوعی استفاده کرد. افرادی که قصد تقویت دانش پایه زبان انگلیسی خودشون رو دارند، از شرکت در کلاس گروهی نفع بیشتری می‌برند. اما در مواردی که زبان‌آموزان زمان کمی دارند، دغدغه و فشارهای شغلی دارند، یا به علت ویژگی‌های شخصیتی قادر هستند بدون همراهی با یک گروه زبان انگلیسی رو یاد بگیرند، یا باید برای آزمون خاصی آماده بشوند، کلاس‌های خصوصی زبان انگلیسی بهترین گزینه هستند.

اینکه نسبت زمان حرف‌زدن مدرس زبان و زبان‌آموز باید چقدر باشه، کاملاً نسبی هست و نمی‌شه یک نظر قطعی در این مورد داد. بااین‌وجود، در کلاس‌ها فعالیت محور که استاد زبان‌آموز رو تشویق به شرکت و درگیرشدن در taskهای مختلف می‌کنه، مدت‌زمان صحبت‌کردن زبان‌آموز بیشتر خواهد بود. به نظر من معلم زبان باید سعی کنه بیشتر از تدریس مستقیم و صحبت‌کردن، از زبان‌آموزها حرف بیرون بکشه. استاد زبان باید زمان رو به طور عادلانه بین زبان‌آموزها تقسیم کنه تا همه شاگردان productive skills خودشون رو تقویت بکنند. در نهایت من در حدی نیستم که یک درصد کلی برای این مورد تعیین کنم، قطعاً استاد باید بیشتر از تدریس شفاهی، متوجه تقویت مهارت‌های تولید زبان توسط فراگیر باشه.