خب بسته به اینکه قصد تدریس آیلتس یا انگلیسی عمومی رو داشته باشم متد متفاوتی خواهم کرد. برای تدریس آیلتس، من بسته به هر مهارت از کتاب‌ها و منابع تکمیلی استفاده می‌کنم. برای آموزش انگلیسی عمومی هم از تدریس ارتباطی استفاده می‌کنم.

برای تدریس آیلتس من از نمونه سؤالات کمبریج به‌عنوان منبع اصلی آزمون استفاده می‌کنم. بسته به لهجه موردنظر متقاضی، کتاب‌های Insight و Focus را تدریس می‌کنم. در کنار این منابع، برای هرکدام از مهارت‌های چهارگانه زبان هم از منابع تکمیلی مثل 95 و Actual tests و Active و Writing for Ielts استفاده می‌کنم. درمورد انگلیسی عمومی و جنرال هم می‌تونم بگم کتاب‌های interchange و Summit از کورس بوک‌های موردعلاقه من هستند. به‌طورکلی در طول سال‌ها تجربه به‌عنوان مدرس زبان، تقریباً همه کتاب‌های موجود در بازار رو تدریس کردم. در صورت علاقه زبان‌آموز به یک منبع خاص، من همیشه این مورد رو در انتخاب کتاب‌ها در نظر می‌گیرم.

استادی که در ذهن دارم یکی از اساتید خودم و خانم اِلنا آلیپسو هست. ایشون سوپروایزر faculty تدریس زبان انگلیسی من بودند. به‌عنوان یک استاد زبان انگلیسی نیتیو، ایشون علاوه بر دانش زبانی دست‌اول از تجربه و صبر بالایی در مواجه با مشکلات زبان‌آموزان برخوردار بودند.

آموزشگاه زبان ایده‌آل و قابل‌قبول باید همه نیازهای محیطی و سخت‌افزاری اساتید و زبان‌آموزان رو برطرف کنه. این نیازها از جمله اینترنت و سیستم‌های الکترونیکی باید در محیطی آرام فراهم شوند تا فرآیند آموزش و یادگیری به طور مؤثری صورت بگیرد.

به نظر من استاد نباید این تصور رو داشته باشد که یک فرهنگ لغت یا دیکشنری و یا حتی مرجع همه گرامرها و ساختارهای زبان انگلیسی است. درصورتی‌که زبان‌آموزی سؤالی بپرسه که از دایره دانش استاد خارج باشه، استاد نباید سعی در پیچاندن زبان‌آموز داشته باشه. درعین‌حال، یک معلم زبان مسئولیت‌پذیر هیچ‌وقت بدون آمادگی و برنامه‌ریزی قبلی سر کلاس درس حاضر نمی‌شود.

یک استاد زبان انگلیسی که نیتیو این زبان محسوب میشه، لهجه بهتر و معتبرتری خواهد داشت. درعین‌حال تسلط ناخودآگاه و عمیق‌تری بر زبان انگلیسی دارد. در کل یک استاد زبان نیتیو مزایای خاص خودش رو داره.

به نظر من مدرس زبان باید در هر نوع کلاس و با هر هزینه‌ای حداکثر تلاش خودش رو برای آموزش مؤثر داشته باشه. طبیعتاً در یک کلاس گروهی زمان استاد بین همه زبان‌آموزان تقسیم می‌شود، اما کلاس خصوصی همه برنامه‌های درسی و فعالیت‌ها حول محور نیازهای یک زبان‌آموز تعیین می‌شوند.

در کلاس زبان باید شاگرد مدت‌زمان بیشتری نسبت به استاد صحبت کند تا فرصت یادگیری و تصحیح اشتباهات خودش رو به دست بیاره. میشه گفت مدت‌زمان صحبت‌کردن زبان‌آموز باید حدود 65 درصد از زمان کلاس باشه.