زبان فرانسوی کانادایی

>>زبان فرانسوی کانادایی    <<

: français canadien نوعی از زبان فرانسوی است که درکشور کانادا صحبت می شود. این نوع از زبان فرانسوی به دسته های مختلف تقسیم می شود که بر جسته ترین آن ، فرانسوی کبک می باشد . منظور از زبان کانادایی در گذشته صرفا فرانسوی که در کبک و انتاریو صحبت می شد ، بود. از سوی دیگر در تضاد با فرانسه آکادیایی ، نوع دیگری از زنان فرانسه وجود داشت که توسط آکادی ها در نیوبرانزویک صحبت می شد. از جمله گویش chiac  و برخی مناطق نوا اسکوشیا صحبت می شود.

در سال 2011 ، تعداد کل فرانسویان بومی در کانادا حدود 7.3 میلیون نفر (۲۲٪ از کل جمعیت) بود ، در حالی که 2 میلیون نفر دیگر نیز به عنوان زبان دوم به زبان فرانسوی تکلم می کردند . زبان فرانسوی هم مانند زبان انگلیسی ، یکی از زبان های رسمی کشور کانادا است .  در سطح استانها ، زبان فرانسوی تنها زبان رسمی کبک و همچنین یکی از دو زبان رسمی نیوبرانزویک است و همچنین در نوناووت ، یوکان و سرزمین های شمال غربی به این زبان صحبت می کنند .

خدمات دولتی به زبان فرانسوی در مکانهای منتخب در مانیتوبا ، انتاریو (از طریق قانون خدمات زبان فرانسه) و تا حدودی در سایر نقاط کشور ارائه می شود که بستگی زیادی به مجاورت با کبک و یا نفوذ این زبان در هر منطقه دارد. . در نیوبرانزویک ، کلیه خدمات دولتی باید به هر دو زبان رسمی موجود باشد. فرانسوی نیوانگلند (گویشی که در شمال نیوانگلند صحبت می شود) اساساً انواعی از زبان  فرانسوی کانادایی است و تفاوت خاصی با گویش های کانادایی ندارد.

زبان فرانسوی طبق سرشماری سال 2016 کانادا ، زبان مادری تقریباً 7.2 میلیون کانادایی است به عبارتی 6/20 درصد جمعیت کانادا ، فرانسوی صحبت می کنند ، و 56 درصد از کل جمعیت کانادا زبان انگلیسی زبان دومشان می باشد. بیشتر فرانسویان بومی کانادا  درشهر  کبک زندگی می کنند ، تنها استانی که زبان فرانسه زبان اکثریت مردم می باشد  و تنها زبان رسمی است. 77 درصد از جمعیت کبک ، بومی هستند و 95 درصد از مردم ، به زبان فرانسه به عنوان زبان اول یا دوم خود صحبت می کنند.

علاوه بر این ، حدود یک میلیون francophones ( افراد فرانسوی زبان )  بومی در استان های دیگر زندگی می کنند ، و اقلیت قابل توجهی را در New Brunswick ، ​​که رسما یک استان دو زبانه است ، تشکیل می دهند. تقریباً یک سوم جمعیت نیوبرانزویک فرانکوفون است. همچنین در مانیتوبا و انتاریو نیز جوامع فرانسوی زبان وجود دارد که در آنها francophones (افراد فرانسوی زبان ) تقریباً 4 درصد از جمعیت را تشکیل می دهند و همچنین جوامع کاملاً کوچکتر در آلبرتا ، نوا اسکوشیا ، جزیره پرنس ادوارد و ساسکاچوان - تقریباً 1 تا 2 درصد جمعیت را تشکیل می دهند.

بسیاری از این جوامع ، در دوران معاصر ، توسط نهادهای فرانسوی زبان پشتیبانی می شدند. در سال 2016 ، 29.8 درصد از کانادایی ها گزارش داده اند که می توانند به زبان فرانسه صحبت کنند. طبق قانون زبانهای رسمی 1969 ، هر دو زبان انگلیسی و فرانسوی به عنوان زبانهای رسمی در کانادا شناخته شده اند و از طرف دولت کانادا دارای موقعیت برابر هستند. در حالی که فرانسه ، بدون هیچ گونه مشخصی در مورد گویش یا تنوع ، دارای وضعیت یکی از دو زبان رسمی کانادا در سطح دولت فدرال است .

 انگلیسی، زبان مادری اکثر کانادایی ها است. دولت فدرال به هر دو زبان خدمات ارائه می دهد و فعالیت می کند. دولت های استانی انتاریو ، نیوبرانزویک و مانیتوبا ملزم به تأمین اعتبار هستند.

ارایه خدمات به زبان فرانسوی نیز به علت تعداد قابل توجه افراد فرانسوی زبان ، امر قابل پیش بینی می باشد . همچنین فرانسوی ، زبان رسمی هر سه قلمرو کانادا است: سرزمین های شمال غربی ، نوناووت و یوکان.

 منشور حقوق و آزادی کانادا ازوضعیت زبانهای فرانسوی یا انگلیسی در یک استان یا سرزمین برخوردار است ، به کلیه استانها و مناطق احتیاج دارد که تحصیلات ابتدایی و متوسطه را به اقلیت های زبان رسمی خود ارائه دهند.

( تاریخچه و تکامل )

 قرن شانزدهم

 در سال 1524 ، ناو دریانوردی فلورانس Giovanni da Verrazzano ، که برای بانکداران ایتالیایی در فرانسه کار می کرد ، سواحل آمریکا را از فلوریدا تا کیپ برتون کشف کرد. در سال 1529 ، Verrazzano بخشی از منطقه ساحلی قاره آمریکای شمالی را با نام Nova Gallia (فرانسه جدید) نقشه برداری کرد.

در سال 1534 ، فرانسیس اول پادشاه فرانسه ژاک کارتیه را برای کاوش در سرزمینهای ناشناخته فرستاد. کارتیه خلیج سنت لارنس را پیدا کرد ، با مردم محلی اتحاد بست و مجال عبور برای دورتر را بدست آورد. کارتیه در طی دومین سفر خود (1536-1535) به رودخانه سنت لارنس رسید ، و توانست  راهی به قلب قاره پیدا کند . با این حال ، کارتیه نتوانست یک مستعمره دائمی در این منطقه ایجاد کند و جنگ در اروپا تا پایان قرن شانزدهم فرانسه را از استعمار بیشتر باز داشت.

قرن 17 در آغاز قرن 17 ، شهرک ها و شرکت های خصوصی فرانسوی در منطقه ای که اکنون شرقی کانادا است تأسیس شدند. در سال 1605 ، ساموئل دو شامپلین پورت رویال (آکادیا) را تاسیس کرد و در 1608 وی شهر کبک را تأسیس کرد. در سال 1642 ، بنیاد ویل ماری ، شهرکی که در نهایت به مونترال تبدیل شد ، اشغال این سرزمین را به پایان رساند. در سال 1634 ، كبك شامل 200 مهاجر بود كه اصولاً در تجارت خز شركت داشتند. تجارت سودآور بود و شهر در شرف تبدیل شدن به چیزی بیش از یک پست تجاری موقت بود.

در سال 1635 ، یسوعیات مدرسه متوسطه کبک را برای آموزش کودکان تأسیس کرد. در سال 1645 ، Compagnie des Habitants ایجاد شد ، رهبران سیاسی و اقتصادی مستعمره را متحد کرد. فرانسوی زبان همه مردم غیر بومی بود. در سال 1685 ، لغو فرمان نانت توسط لویی چهاردهم (1654–1715) ، که آزادی دین کلیسای اصلاح شده را قانونی کرده بود ، باعث مهاجرت 300000 هوگنوت (کالوینیست های فرانسوی) از فرانسه به سایر کشورهای اروپا و شمال شد. آمریکا. [8]

قرن هجدهم با معاهده اوترخت در سال 1713 ، انگلیسی ها سلطه خود را بر شرق آمریکای شمالی آغاز کردند ، برخی از مناطق آن توسط فرانسه کنترل می شد. انگلیسی ها در سال 1713 سرزمین اصلی نوا اسکوشیا را تصرف کردند. ماین کنونی در جنگ پدر رال به دست انگلیسی ها افتاد ، در حالی که نیوبرانزویک امروزی پس از جنگ پدر لو لوتر سقوط کرد. در سال 1755 اکثر ساکنان فرانسوی زبان نوا اسکوشیا به سیزده کلنی تبعید شدند. پس از سال 1758 ، آنها به انگلیس و فرانسه تبعید شدند. معاهده پاریس (1763) تصرف انگلیس را به اتمام رساند و فرانسه را از قلمرو کانادا خارج کرد ، به جز سنت پیر و میکلون در ورودی خلیج سنت لورنس. زبان فرانسوی از نظر تجارت و ارتباطات دولتی به رتبه دوم سقوط کرد. به دلیل ضرورت ، طبقه تحصیل کرده زبان انگلیسی را یاد گرفتند و به تدریج دو زبانه شدند ، اما اکثریت ساکنان فرانسه زبان همچنان صرفا به زبان فرانسوی صحبت می کنند.و جمعیت آنها افزایش می یابد.

تغییر زبان جمعیت فرانسوی به انگلیسی ، برنامه ای بود که ناکام ماند و بر همگان واضح شد که لازم است ، این دو زبان با هم همزیستی داشته باشند .  جمعیت فرانسه ناکام ماند و بدیهی شد که همزیستی لازم است. در سال 1774 ، پارلمان قانون کبک را تصویب کرد ، قوانین مدنی فرانسه را بازسازی کرد و قانون آزمون را که برای سرکوب کاتولیک استفاده شده بود ، لغو کرد. [9] کانادا به عنوان یک ایالت فدرال در سال 1791 ، پارلمان قانون کبک را لغو کرد و به پادشاه اختیار داد تا مستعمره کانادا را به دو استان جدید تقسیم کند: کانادای علیا که بعدا به انتاریو تبدیل شد و پایین کانادا که کبک شد. در سال 1867 ، سه مستعمره آمریکای شمالی انگلیس توافق کردند که یک دولت فدرال تشکیل دهند که کانادا نامگذاری شد. این استان از چهار استان تشکیل شده بود: انتاریو ، سابق کانادای فوقانی کبک ، سابق کانادای سفلی نوا اسکوشیا نیوبرانزویک ، قلمرو آکادیای سابق در کبک ، فرانسه دوباره زبان رسمی شد. تا آن زمان این زبان بومی بود اما وضعیت قانونی نداشت.